فرانک برونی طی یادداشتی در نیویورک تایمز نوشت: در حال حاضر افراد زیادی در آمریکا هستند که می خواهند به ترامپ ضربه بزنند. نمود این موضوع را می توان در ویدیوهای چند دقیقه ای و کوتاهی دید که با قصد تضعیف رئیس جمهور ساخته می شوند.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه این مطلب آمده است: پس از انتشار ویدیوی "سوگواری در آمریکا" که به تقلید از تبلیغات انتخاباتی رونالد ریگان ساخته شده بود، ترامپ یکی از ابراز عصبانیت های معروف توییتری خود را به نمایش گذاشت. او به خصوص به شدت به جورج کانوی تاخت و به این اشاره کرد که او با یکی دستیاران عجیب و غریب ترامپ ازدواج کرده بود. (جورج کانوی وکیل و از دانش آموختگان کالج هاروارد و مدرسه حقوق ییل است. او برای تصدی پست سلیستر کل ایالات متحده و دستیاری دادستان کل در دولت دونالد ترامپ در نظر گرفته شده بود. او البته بزودی از این ماجرا خود را کنار کشید و از سال ۲۰۱۸ به یکی از منتقدین تند و تیز ترامپ تبدیل شد.)

اگر جورج کانوی بتواند کارهایی انجام دهد که پروژه لینکلن موفق شود، وی و همراهانش از حزب جمهوری خواه ترامپ می توانند به آرامش دست یابند

اشتباه اینجاست که آنها امیدوار نیستند که دوباره کنترل حزب جمهوری خواه را به دست بگیرند، زیرا آنها تصور می کنند که ترامپیسم، بعد از دوره ی ترامپ، زنده می ماند و این که ترامپ نیز به این دلیل که رأی دهندگان به او رأی نمی دهند، به راحتی کنار نخواهد رفت.

کانوی به من گفت: من شخصاً فکر می کنم که برند جمهوریخواهی احتمالاً نابود شده است، زیرا در واقع جمهوری خواهی تبدیل به یک مکتب فکری شخصی شده است.  وی گفت که او حدود دو سال پیش به طور رسمی از حزب خارج شد و تصور نمی کند که به این زودی ها بتواند دوباره به فضای سیاسی کشور برگردد.

اما پوشش خبری و مطبوعاتی تمام عیار پروژه لینکلن به نفع جو بایدن که شامل رسانه های اجتماعی، سازمان های مردمی و همچنین تبلیغات اینترنتی و تلویزیونی می شود، به معنای این نیست که کانوی و دیگر افراد همراه با او در پروژه لینکلن به دنبال آن هستند که حزب دموکرات برای آنها فرش قرمز پهن کند. اصلاً این طور نیست.

من از کانوی پرسیدم  که آیا تو یک فرد بدون وابستگی حزبی در سال های پیش روی عمرت باقی خواهی ماند؟ او گفت: احتمالاً این طور خواهد بود و این موضوع به شدت ناراحتم می کند.

نادیده گرفتن یا حداقلی تصور کردن تأثیر کمپین "هرگز ترامپ" و پروژه لینکلن و جاهای دیگر آسان است. دلیلش این است که آنها همیشه از زمان آغاز کمپین ریاست جمهوری ترامپ حضور داشته اند، بنابراین تازگی و درخشش خود را از دست داده اند.

اما آنها در رده های مختلفی قرار گرفته اند و عزم و اراده‌شان رشد کرده است. برای درک این موضوع شما باید به سال 1972 برگردید، وقتی که بسیاری از دموکرات های برجسته، از کاندیداتوری ریچارد نیکسون جمهوری خواه در مقابل جورج مک گاورن دموکرات حمایت کردند.

تیموثی نفتالی به عنوان یک مورخ به من گفت: دموکرات ها به لحاظ ایدئولوژیک با نیکسون تفاوت داشتند اما تلاش نمی کردند تا او را به عنوان رئیس جمهور مستقر، تضعیف کنند. «هرگز ترامپی ها» هم دقیقاً همین کار را انجام می دهند، اما همزمان به انتقادات ایدئولوژیک ادمه می دهد. آنچه این گروه را تحریک به این امر می کند، عقیده راسخ آنها به این موضوع است که ترامپ چیزی شبیه یک هیولاست.

چارلی سایکس، بنیانگذار و سردبیر نشریه ضدترامپی «بولوارک» که در سال 2018 توسط تعدادی از جمهوریخواهان منزجر شده از ترامپ اغاز به کار کرد، گفت: این یک اتفاق بی سابقه است.

سایکس البته دیگر خود را جمهوری خواه نمی داند. او خود را برای من "یک محافظه کار دارای تناقض و بی خانمان سیاسی" توصیف کرد.

بولوارک پرسنل و اشتراکات زیادی با گروه های دیگر ضد ترامپ از جمله «رای دهندگان جمهوریخواه علیه ترامپ» یا «جمهوریخواهان برای حاکمیت قانون»  دارند، گروه هایی که همگی جز سنگرهای کمپین «هرگز ترامپی ها» محسوب می شوند.

یک کمیته سیاسی جدید (کمیته سیاسی عملی به گروهی گفته می شود که به صورت جداگانه از ستاد یک کاندیدا، اقدام به تبلیغ او می کند) به نام 43 Alumni به نفع بایدن بوجود آمده است که نامش اشاره ای به جورج دبلیو بوش، چهل و سومین رئیس جمهور آمریکا دارد. این کمیته شامل تعدادی از اعضای دولت بوش است که خواهان پیروزی بایدن در مقابل ترامپ هستند و قصد دارند تأییدیه هایی از مقامات ارشد سابق دولت بوش به نفع بایدن منتشر کنند.

در مورد پروژه لینکلن باید گفت که این گروه، توده های پشت کرده به حزب جمهوریخواه، نیستند، بلکه گروهی از استراتژیست ها هستند که برای بوش، جان مک کین یا میت رامنی کار می کردند و تا روی کار آمدن ترامپ کاملاً به جمهوری خواهان تعلق داشتند، اداره می شود. به طور کلی، شورش ضد ترامپ با شورش های دیگر کاملاً فرق دارد و تبار افراد حاضر در آن، آن را متمایز از سایرین می کند.

به همان اندازه که مخالفت های گسترده ای با ترامپ وجود دارد، او از حمایت های بی حد و اندازه ای هم بهره می برد. به طوریکه حدود 80 تا 90 درصد رأی دهندگان که به عنوان جمهوریخواه شناخته می شوند، می گویند که پشت ترامپ ایستاده اند و حامی اش هستند.

به خاطر وجود همین طرفداران ترامپ است که برخی از ناظران سیاسی به پروژه لینکلن به عنوان یک تمرین در خودکشی سیاسی با تاثیری طولانی مدت، نگاه می کنند. سایکس در نشریه بولوارک اظهار داشت: ساده است که فکر کنیم حزب جمهوریخواه به زودی به زودی سر عقل بیاید. اینکه مردم درمورد کاندیداتوری تاکر کارلسن (مجری مشهور فاکس نیوز که ترامپ به شدت به تحلیل ها او علاقمند است. گفته می شود یکی از دلایل انصراف ترامپ از حمله به ایران بعد از ساقط شدن پهپاد گلوبال هاک توسط ایران، تحلیل تاکر کارلسون بوده است) در 2024 صحبت می کنند، نشان دهنده ی دیدگاه های آنان است.

سوال اینجاست که آیا افراد کمپین «هرگز ترامپی ها»، افراد منحصر به فردی هستند؟ پاسخ به این سوال پیچیده است، در واقع در حالی که هرگز ترامپی ها به طور اصولی از حزب جمهوری خواه جدا شدند، اما شاید انتظار داشتند که تب حمایت از ترامپ در حزب از بین برود و سایر جمهوریخواهان هم آنها را دنبال کنند. در همین حال باید گفت که هرگز ترامپی ها قدرت خاص خودشان را دارند.

اخیراً اندرو فرگوسن در آتلانتیک، هرگز ترامپرها را خطاب قرار داده و آنها را به خاطر تناقض در رفتار، ریاکاری و فرصت طلبی شان سرزنش کرده است. وی همچنین سؤالاتی درمورد میزان سودجویی برخی از افراد از پروژه لینکلن  مطرح کرد.

اما مهمترین موضوع برای هرگز ترامپی ها، ترامپ است. آنان سعی دارند به طریقی با استفاده از ارتباطات خود از شر او خلاص شوند. به همین دلیل، وقتی به آنها نگاه می کنم، یک نوع میهن پرستی را می بینم. گرچه جان ویور که به همراه کانوی به راه اندازی پروژه لینکلن کمک کردند، بر یک ایده متفاوت تأکید کرد. او بر موضوع اصلاح تأکید کرد. انتخاب ترامپ باعث شد وی در این موضوع بازنگری کند که چگونه او و دیگر استراتژیست های جمهوریخواه راه را برای روی کار آمدن وی هموار کرده اند. به عنوان مثال، ویور برای شخصی کار می کرد که اولین سناتور ایالات متحده بود که ترامپ را برای ریاست جمهوری تأیید کرد.

ویور به من گفت: اگر در سال 1996 بر کمپین جف سشنز نظارت نمی کردم، او به مجلس سنا راه نمی یافت. اکنون من به این موضوع نگاه می کنم و از خود می پرسم، برای این کاری که کرده ام چه تاوان خدایی را باید بپردازم؟

سایكس از یک نوع وحی ای كه تجربه كرده است، سخن می گوید. وی به من گفت: هسته ی اصلی سیاست مربوط به سیاست نیست بلکه به ارزش ها ربط دارد. ممکن است من در هشت مورد از 10 موضوع با شما مخالف باشم، اما اگر شما یک انسان شریف، صادق و همدل باشید، می توانیم با یکدیگر کار کنیم. ترامپ هیچ یک از این موارد را ندارد اما بایدن بیشتر یا همه ی این خصوصیات خوب را  دارد و در ماه نوامبر رأی می آورد.

هرگز ترامپی ها به اصل موضوع نقب زده اند. این امر در یک آگهی تبلیغاتی لینکلن که در اواخر ماه مه منتشر شد، منعکس شده است. در این آگهی بر روی کیف هایی که مردم حمل می کردند، نوشته شده بود: به خاطر یک رئیس جمهور اشتباهی، 100 هزار آمریکایی کشته شده اند!

در نهایت باید گفت، نمی دانم اینها چقدر در نتیجه انتخابات تاثیر گذارند، اما خودشان به شدت مطمئن هستند که بر روند و نتایج انتخابات تاثیر می گذارند.

من نمی دانم که این افراد به پای صندوق های رأی می آیند یا نه، اما مطمئناً آنها می دانند که شرایط جهنمی است.