1- اينترنت، شبكهاي نظامي بود كه براي نجات از حمله هستهاي طراحي شده بود.
نه اينطور نبود. اما به آساني ميشود فهميد كه چرا مردم فكر ميكنند دليل طراحي اينترنت اين بوده است. درواقع آژانس پروژههاي پيشرفته تحقيقاتي (ARPANET) اولين شبكه ارسال دادههاي عملياتي بود و مطمئنا توسط سازمان پروژههاي تحقيقاتي دفاعي پيشرفته (DARPA) دولت آمريكا تاسيس شد. اصل ايده اين بود كه پروژههاي دفاعي اجراشده در دانشگاهها و لابراتوارهاي پژوهشي بتوانند بدون نگراني از شبكههاي ارتباطي نامطمئن اواخر دهه ۱۹۶۰ با يكديگر ارتباط برقرار كنند. اينترنت بخشي از يك سيستم كنترلي و قرارگاهي نبود. اصل اينترنت هم نجات از حمله هستهاي نبود، آنطور كه كساني كه آنموقع در راس كار بودند ميگفتند، مثل باب تيلور كه از پنتاگون پروژه را هدايت ميكرد. اما اين حقيقت دارد كه بدون وجود آپرانت، اينترنتي در كار نبود، اما ايده اصلي به هيچوجه ربطي به ذوبشدن سوخت هستهاي نداشت.
2- اينترنت را الگور اختراع كرد
كاري كه معاون سابق رئيسجمهور انجام داد اين بود كه در دهه ۱۹۷۰ بهعنوان يك نماينده كنگره آمريكا سيستمعامل كامز كامپيوتر را بهعنوان چيزي كه ميتوانست هم براي تجارت و هم آموزش خوب است، تبليغ ميكرد. آن روزها هنوز خبري از اينترنت نبود، پس چرا راز الگور اينقدر شايع است؟
خب، او بهعنوان يك سناتور مسوول پيشنويس قانوني بود كه به پيدايش اينترنت در دهه ۱۹۹۰ كمك كرد. يكي از اين قوانين، قانون گوربيل بود. اما شايد صريحترين دليل براي اين راز، گفته خود الگور باشد كه در يك برنامه تلويزيوني در سال ۱۹۹۱ گفت: «من در دوره نمايندگيام در كنگره ابتكار عمل را در خلق اينترنت برعهده داشتم.»
اولينبار كلمه اينترنت - شكل كوتاهشده كلمه internetworking را به شكل نوشتاري، وينت كرف در سال ۱۹۷۴ به كار برد، بنابراين گور نميتواند مدعياش بشود.
3-«راهگزيني بسته كوچك» اختراع آمريكا بود
كاملا درست نيست، اما تماما سخن گزافي نيست. چيزي كه واقعا اتفاق افتاد اين بود كه آدمهاي زيادي در ايالاتمتحده و بريتانيا داشتند همزمان روي تكنيكهاي «راهگزيني بسته كوچك» كار ميكردند. رازي كه اغلب تداوم بخشيده ميشود اين است كه لئونارد كلينراك و پل باران «راهگزيني بسته كوچك» را اختراع كردند كه آپرانت در سال ۱۹۶۹ استفاده كرد. حقيقت اين است كه مردي انگليسي به نام دانالد ديويس كه در لابراتوار فيزيكي ملي انگليس كار ميكرد، در سال ۱۹۶۵ داشت مفهوم «راهگزيني بسته كوچك» را توسعه ميداد. در سال ۱۹۶۷، يك مدير برنامههاي آپرانت با ديويس ملاقات كرد و دو گروه كه داشتند مستقلا سر يك موضوع كار ميكردند، نهايتا با همديگر همكاري كردند.
4- موضوع اولين ايميل QWERTYUIOP بود
به فرض اينكه بپذيريم اولين ايميلي را كه بين دو كامپيوتر بزرگ پيديپي-۱۰ رد و بدل شد، يك مهندس شبكه به نام ري تاملينسون كه در شركت تكنولوژي بيبيان كار ميكرد، در سال ۱۹۷۱ فرستاده شد، بنابراين موضوع اولين ايميل واقعي عبارت تكراري: «آزمايش ميكنيم يك، دو، سي» بود.
راز QWERTYUIOP به نظر ميرسد پشت هم گذاشتن رديف بالاي كاراكترهاي كيبورد است و نه چيز ديگر. جالب توجه است كه شخص تاملينسون (كه بهعنوان كسي شناخته ميشود كه اولينبار كاراكتر @ را در آدرس ايميل استفاده كرد) آن ايميل را براي خودش فرستاد.
5- ري تاملينسون اولين ايميل را فرستاد
حقيقت اصلي بستگي دارد كه ايميل را چطور تعريف كنيد. بعضيها ميگويند اينكه كاربران سيستم صندوق پستي را در انيستيتوي تكنولوژي ماساچوست كه پيامها را در فرهنگ لغات ديگر كاربران همان كامپيوتر بزرگ فرستاد، به سال ۱۹۶۵ برميگردد. تاملينسون به اين دليل بهعنوان اولين كسي كه از ايميل استفاده كرد شناخته شده كه در اواخر سال ۱۹۷۱ راهي براي فرستادن پيام بين كامپيوترهايي كه از طريق يك شبكه (آرپانت) به هم متصل بودند، پيدا كرد.
6-گوگل موتور جستوجوي اينترنت را ابداع كرد
اولين موتور جستوجو Archie نام داشت و در سال ۱۹۹۰ توسط دانشجويان علوم كامپيوتر دانشگاه مكگيل مونترال ساخته شد.
آرچي يك مركز اطلاعات قابل جستوجو را از فايلهاي قابل دانلودكردن كه از سايتهاي بينام افتيپي در دامنه عمومي پيدا ميشدند، خلق كرد.
لري پيج و يرگي برين تا سال ۱۹۹۷ گوگل را اختراع نكردند. در حد فاصل بين اين دو موتور جستوجو، گزينههاي بسياري ابداع شدند، از گوفر در سال ۱۹۹۱ گرفته تا جستوجوگر ورونيكا كه همان كارهاي ارچي را انجام ميداد، اما از چشمانداز واسط كاربر عملكرد بهتري داشت. پس از آن در سال ۱۹۹۳ به مرورگر موزاييك رسيديم كه امكان مرور وب نوظهور را مهيا كرد. در عرض يك سال نامهايي نظير اكسايت، اينفوسيك، اينكتومي، نورثرن لايت، آلتاويستا و ياهو هم پديد آمدند. شايد گوگل امروز مشهورترين موتور جستوجوگر باشد، اما خيلي دير وارد اين حيطه شد.
7-تيم برنرزلي ابرپيوندها (هايپرلينكها) را اختراع كرد
سر تيم برنرز لي وقتي در لابراتوارهاي پژوهشي كرن سوئيس در سال ۱۹۹۰ كار ميكرد، وب جهانگستر را بهعنوان شيوه ارتباطدادن صفحههاي اطلاعات خلق كرد. اما با وجود نبوغ انكارناپذير و ديدگاه او در خلق وب، برنرزلي مفهوم هايپرلينكها را ابداع نكرد. براي رسيدن به حقيقت پيرامون اين موضوع بايد به اوايل دهه ۱۹۶۰ و جواني به نام تد نلسون برگرديد.
طرح او با نام زانادو بهمنظور ساخت يك شبكه كامپيوتري با كاربرد آسان در سال ۱۹۶۰ متولد شد. اگرچه درواقع او در اين راه شكست خورد، در سال ۱۹۶۳ اين نلسون بود كه اصطلاح «ابرمتن» (هايپرتكست) را بهعنوان شيوهاي براي كليك روي يك كلمه و برده شدن به جايي براي اطلاعات بيشتر متداول كرد. نلسون يك آدم رويايي واقعي بود كه ۳۰ سال پيش از اينكه برنرز لي وب را خلق كند، وب را همچون كتابخانهاي از اطلاعات جهان ديده بود.
8- نتاسكيپ نويگيتور اولين مرورگر وب بود
نتاسكيپ نويگيتور شايد اولين مرورگري باشد كه افراد زيادي استفاده از آن را به ياد دارند، اما درواقع اولين مرورگر نيست. مرورگر متني لينكس اولين مرورگري بود كه در سال ۱۹۹۲ ابداع شد. پس از آن در سال ۱۹۹۳ نوبت به انسياساي موزاييك رسيد كه مارك آندريسان آن را طراحي كرد و بلافاصله سراغ ساخت مرورگر نتاسكيپ رفت. با راهاندازي نتاسكيپ نويگيتور در سال ۱۹۹۴، اين مرورگر محبوب گرافيكي درواقع متولد شد و تقريبا ۹۰ درصد كاربران مرورگر را در اواسط دهه ۱۹۹۰ جذب كرد. مرورگرهاي ديگري هم بودند مثل سلو كه وارد بازار شدند، اما با ورود اينترنت اكسپلورر شركت مايكروسافت، محو شدند.
9- اشكال ۴۰۴ در اتاق شماره ۴۰۴ شركت كرن نام گرفت
پيام ۴۰۴ معادل اينترنتي اتاق ۱۰۱ نيست. درواقع پيامهاي سطح ۴۰۰ به بالا به اشكالاتي مربوط ميشود كه كاربر فكر ميكند اشتباه كرده و يادآور فقط يك شماره سريال است. بنابراين پيام ۴۰۳ (ممنوع- وقتي كه سرور درخواست شما را رد ميكند.) و پيام ۴۰۵ (شيوه مجاز نيست- وقتي يك درخواست مطرحشده اما از سوي منبع ساپورت نميشود.) يك جفت از اين پيغامها هستند. پس قضيه اتاق ۴۰۴ چيست؟ اين يك شوخي فريبآميز اينترنت خوب است كه به يك افسانه تبديل شد. اين افسانه ميگويد كه اتاق ۴۰۴ دفتر تيم برنرز لي در طبقه چهارم شركت كرن است كه حالا خالي است، بنابراين از آن بهعنوان كد اشكال يك صفحه وب كه اصلا وجود ندارد، استفاده ميشود. افسوس كه در شركت كرن در سوئيس اصلا اتاق ۴۰۴ وجود ندارد.
10- شبكه اجتماعي
پديدهاي جديد است
تقريبا اولين شبكههاي اجتماعي فيدونت بيبياس بود كه در اواسط دهه ۱۹۸۰ تاسيس شد و به افراد اجازه ميداد با شمارهگيري به كامپيوترهايي كه نرمافزار فيدونت دارند با همديگر چت كنند. درباره كامپيوسرو اينفورميشن سرويس كه از اواخر دهههاي ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ فعال بود چطور؟ بعد در اواسط دهه ۱۹۸۰ پاي پرستل ميكرونت هم به ميان آمد. همه اين سيستمها بسيار نزديك به چيزي هستند كه ما امروز شبكه اجتماعي ميناميم.
منبع: www. pcpro. co. uk

پشتپرده ۱۰ راز تاريخ اينترنت
ديو وايندر/ ترجمه صحتالله حجت: ديو وايندر، همكار مجله پيسي پرو، بيش از ۲۰ سال است كه درباره اينترنت مينويسد و حالا او چند تا از اين رازهاي بزرگ تاريخ اينترنت را براي ما فاش كرده است.