من واقعا تا آن ته دلم سوخت. البته هيچ امكانى هم نداشتم كه به آنان بدهم؛ يعنى بودجه و پول و امكانات كه در دست من نبود. آمدم با دولت، با نخست‌وزير، با هركس كه مى‌توانستم، صحبت كردم و بارها آن را تكرار نمودم. هنگامى كه صحبت ارز و پول و بعضى از بذل و بخشش‌ها مى‌شد، من آن را به ياد مى‌آوردم و مى‌گفتم وقتى كه اينطور نيازها وجود داشته باشد، سزاوار نيست كه موارد غير اولويت‌دار را بر اينها ترجيح بدهيم؛ علاوه‌بر اينكه حالا نيازها وسيع‌تر شده و بالاتر هم رفته است. همان‌طور كه گفتم، تا آنجا كه بتوانم، كمك مى‌كنم و به مجلس هم مى‌گويم. چنانچه خودم پول مى‌داشتم، شما بدانيد اندكى ترديد نمى‌كردم كه در اين راه‌هاى خوب مصرف بكنم؛ منتها شماها مى‌دانيد كه پولى در اختيارم نيست كه جواب اين چيزها را بدهد. گفت: به زمين برد فرو خجلت درويشانم / بى‌زرى كرد به من آنچه به قارون زر كرد، قارون به‌خاطر داشتن، زيرزمين رفت؛ اما در حقيقت ما از ندارى! على‌ايحال، شماها وضع مملكت را مى‌دانيد. آقاى دكتر معين، آقاى رهامى و بعضى از آقايانى كه قبلا در مجلس و در دستگاه‌هاى تصميم‌گيرى بوده‌اند، مى‌دانند كه وضع كشور چگونه است. البته الان نسبت به گذشته، خيلى بهتر شده است. اگر شما الان را نسبت به سال‌هاى 64، 65 و 66 - اين سال‌هايى كه واقعا سال‌هاى تنگدستى كشور بود - مقايسه كنيد، مى‌بينيد كه حالا يك ذره بهتر شده است. البته شما هم راست مى‌گوييد و من هم قبول دارم كه نگاه به آموزش عالى به‌عنوان يك نقطه‌ سرمايه‌گذارى درازمدت، نگاهى جدى نيست. ما اگر علم و عالم نداشته باشيم، صنعت هم نداريم. حالا به فرض اين حوض را با آب دستى هم پر كرديم، اما بالاخره اين آب از كجا خواهد جوشيد؟ چيزهاى نقد، غالبا جلوى چشم برنامه‌ريزان كشور را مى‌گيرد. شايد آنها هم تقصيرى ندارند؛ به‌خاطر اينكه نيازهاى نقدى واقعا خيلى هم حجيم و مهم است. در عين‌ حال، بايد اين ديد را هم داشته باشند.
بيانات رهبر معظم انقلاب اسلامىدر ديدار با وزير و مسوولان وزارت فرهنگ و آموزش عالى و چند تن از روساى دانشگاه‌هاى كشور4/10/1369
منبع: سايت دفتر حفظ و نشر آثار حضرت‌آيت‌الله العظمي خامنه‌اي