به گزارش خبرنگار ما، رسيدگي به اين ماجرا از شانزدهم شهريور امسال با مرگ مرموز زن 30 ساله‌اي به نام «نفيسه» در بيمارستان امام خميني(ره) تهران در دستوركار پليس آگاهي قرار گرفت.
بررسي‌ها نشان مي‌داد زن جوان از سحرگاه نهم شهريور در بيمارستان بستري شده و بر اثر خونريزي مغزي جان سپرده بود. در آن بين، شوهر 40 ساله «نفيسه» به نام «عباس» گفت: زنم در خانه دچار سرگيجه شديد شد و روي زمين افتاد. همان موقع، سر «نفيسه» به زمين خورد و بيهوش شد. من هم او را به كمك خاله‌اش به بيمارستان رساندم اما تلاش پزشكان بي‌نتيجه ماند و «نفيسه» بعد از يك هفته جان سپرد.
پرونده‌ به دستور رسولي- بازپرس شعبه پنجم دادسراي امور جنايي پايتخت- به دايره دهم اداره آگاهي مركز سپرده شده بود كه خاله 31 ساله «نفيسه» به نام «محبوبه» تحت بازجويي قرار گرفت. اين زن، حرف‌هاي «عباس» را تاييد كرد و گفت: «نفيسه» براثر سرگيجه به زمين افتاد و دچار ضربه‌ مغزي شد.
اين ادعا در شرايطي مطرح شد كه تحقيق از خانواده «نفيسه» نشان مي‌داد زن نگون بخت و «عباس» اختلاف كهنه خانوادگي داشتند.
با افشاي اين موضوع، رسيدگي به پرونده وارد مرحله تازه‌اي شد و پدر «نفيسه» گفت: دخترم و دامادم از يك ‌سال پيش به شدت با هم درگير بودند و بارها زد و خورد كردند. حالا شك ندارم كه دخترم قرباني خشم شوهر معتادش شده است.
به دنبال شكايت پدر داغدار، پزشكي قانوني اعلام كرد «نفيسه» پيش از مرگ، ضرب و جرح شده بود و كبودي‌هاي پيكرش اين موضوع را به اثبات مي‌رساند. بدين ترتيب بازجويي از «عباس» از سر گرفته شد و سرانجام وي با ديدن مدرك‌هاي دادگاه‌پسند به همسركشي اعتراف كرد.
«محبوبه» هم كه شاهد جدال خانوادگي بود اظهار داشت: «نفيسه» و شوهرش، مدام با هم درگير بودند و من براي ميانجيگري به خانه آنان رفته بودم. صبح نهم شهريور، زن و شوهر باز هم با يكديگر درگير شدند و «عباس» كه به شدت عصباني بود «نفيسه» را هل داد. خواهرزاده‌ام روي زمين افتاده بود كه شوهرش با لگد به پشت ‌سر او زد. حال «نفيسه» به شدت بد بود كه او را به بيمارستان رسانديم. بين راه «عباس» التماس كرد از درگيري به كسي حرفي نزنم اما «نفيسه» به كما رفت و جان سپرد.
همچنين «عباس» در تازه‌ترين بازجويي گفت: سال‌هاست كه شيشه مصرف مي‌كنم. من از چند ماه پيش دچار توهم و بدبيني شده بودم و خيال مي‌كردم «نفيسه» به من خيانت مي‌كند. به همين خاطر مدام با او درگير بودم و سرانجام جانش را گرفتم. مطمئنم اگر معتاد نمي‌شدم زندگي‌ام تباه نمي‌شد.