دكتر حميد غفارزاده استاد دانشگاه آزاد اسلامي در نشستي كه به مناسبت روز جهاني اسكان بشر توسط ستاد محيط‌زيست و توسعه پايدار شهرداري تهران برگزار شده بود، با بيان اين مطلب افزود: حتي اگر امروز مصرف ماده و انرژي به‌طور كامل متوقف شود 40 سال طول مي‌كشد تا بين مصرف ماده و انرژي توسط انسان و ظرفيت كره زمين تعادل برقرار شود. وي با بيان اينكه تغييرات اقليمي امروز ناشي از فعاليت‌هاي بشر است، افزود: از سال 1850 تا سال 2000 درجه حرارت كره زمين به‌طور متوسط يك درجه افزايش يافته، سطح آب درياها يك و نيم تا دو سانتيمتر افزايش يافته و ميزان پوشش برف در زمين كاهش يافته است. به گفته اين استاد دانشگاه پس از اين نسل، بشر نوع جديدي از جدال‌ها را بر سر غلات و آب، تجربه خواهد كرد. اين استاد دانشگاه اظهار داشت: هم‌اكنون در خاورميانه هسته‌هاي اوليه جنگ بر سر آب كليد خورده است و اولين نشانه تضادها بر سر آب و بحران ناشي از آن كه شامل افزايش گردوغبار است را مشاهده مي‌كنيم. دكترغفارزاده با بيان اينكه از 30 سال پيش تاكنون يخ‌هاي قطب شمال به سرعت شروع به ذوب‌شدن كرده‌اند تصريح كرد: 40 درصد منابع نفت دست‌نخورده كره زمين زير اين يخ‌ها قرار دارد كه با ذوب‌شدن آنها پس از اين جدال بر سر اين منابع و تنش‌هاي سياسي ناشي از آن آغاز مي‌شود. مديركل روابط بين‌الملل واحد علوم و تحقيقات تهران با بيان اينكه سوخت‌هاي فسيلي، گازسوزي در مدخل چاه‌هاي نفت از مهم‌ترين فاكتورهاي گرم‌شدن كره زمين هستند، افزود: ايران يكي از بدترين ركوردها را در اين زمينه دارد به‌طوري كه روزانه دو ميليون بشكه نفت به‌صورت مستقيم و دو ميليون بشكه از سوخت‌هاي ديگر به‌صورت غيرمستقيم استفاده مي‌كند.
اين كارشناس ارشد محيط‌زيست با بيان اينكه هم اكنون در ايران سال‌هاي خشك هم طولاني‌تر و هم متعددتر شده‌اند، يادآور شد: ميزان بارندگي در شمال ايران نسبت به 50 سال گذشته كاهش يافته است.
به گفته وي آب درياي خزر نيز از سال 1978 شروع به بالا آمدن كرده و در سال 2005 ميزان آن ثابت ماند و ديگر به حالت قبل برنگشت و به احتمال زياد جهش بعدي براي بالا آمدن درياي خزر ظرف 30 سال آينده اتفاق مي‌افتد و آب اين دريا يك متر و 20 سانتيمتر بالا مي‌آيد كه در اين صورت بسياري از شهرهاي ساحلي مانند بندرانزلي به جزيره تبديل مي‌شوند. دكتر غفارزاده كه سال‌ها در سازمان ملل متحد در رده عالي مشغول به كار بوده است و در نشست‌هاي مختلف بين‌المللي شركت كرده است، درمورد نشست كپنهاگ چنين مي‌گويد: اجلاس‌ها و كنوانسيون‌هاي مختلفي براي كاهش تغييرات اقليمي و گازهاي گلخانه‌اي برگزار شده است كه مي‌توان بدترين و بي‌نتيجه‌ترين آنها را اجلاس كپنهاگ ناميد كه در آن كشورهاي مختلف توسعه‌يافته و در حال توسعه تنها سعي در مقصر بودن يكديگر در اين امر داشتند و هيچ تعهدي به بار نياورد و آخرين اجلاس نيز كه سال گذشته در كنكان مكزيك برگزار شد، منجر به ايجاد صندوق 100 ميليارد دلاري براي كاهش تغييرات اقليمي شد كه البته در اين كنوانسيون نيز معلوم نشد اين 100 ميليارد را كدام كشورها تهيه مي‌كنند و چگونه پخش مي‌شود.