حال اگر امر خطیر مادری با مسوولیت اجتماعی دیگری همراه شود، توان مضاعف می خواهد و مدیریت صحیح و کارشناسانه. مسوولیتی که این روزها بر دوش نخستین شهردار ناحیه زن کلان شهر تهران گذاشته شده تا پابه پای 122 شهردار ناحیه مرد پایتخت در صحنه انجام وظیفه حاضر شود و هر روز چهره شهر را نسبت به روز گذشته برازنده تر کند. زنی که در اوایل دهه سوم عمرش، به خوبی از پس این مسوولیت بر آمده و هم در خانه، مادر و همسری دلسوز و تمام قد ظاهر می شود و هم در محیط کار، مدیری تمام وقت و وظیفه شناس. برای اینکه با حال و هوای این روزهای ناحیه اول منطقه 4 شهرداری که مدیریتش بر عهده زنی گذاشته شده، بیشتر آشنا شویم، گفت وگویی دوستانه کرده ایم با سمیه حاجوی، نخستین شهردار ناحیه زن تهران که خط شکن ورود زنان به عرصه مسوولیت شهرداران است و هر روزش را با توکل به خدا آغاز و با شکرگذاری به درگاه پروردگارش تمام می کند.

چه شد که سمیه حاجوی، شهرداری را برای انجام وظیفه انتخاب کرد، نخستین شهردار ناحیه زن پایتخت شد و پا به این زمینه مدیریتی گذاشت؟

سابقه ورود من به شهرداری به درمانگاه دندان پزشکی منطقه 8 شهرداری تهران باز می گردد. زمانیکه فارغ التحصیل دکترای دندان پزشکی از دانشگاه شهید بهشتی بودم و مسوولیت کارشناس معتمد اسناد دندان پزشکی این درمانگاه را بر عهده گرفتم. برای راه اندازی مرکز دندان پزشکی منطقه تلاش های شبانه روزی من و همکارانم نتیجه داد و شهروندان از آغاز به کار و ارائه خدمات بهداشتی این مرکز بسیار ابراز رضایت کردند. در نتیجه این استقبال مورد توجه شهردار وقت و مدیرعامل شهر سالم شهرداری قرار گرفت و من پله های ترقی را یکی بعد از دیگری بالا رفتم. نخست مسوولیت معاونت دندان شهر سالم که موظف به بررسی و نظارت بر اسناد دندان پزشکی 22 منطقه شهر تهران در درمانگاه های طرف قرار داد با شهرداری بود را به من واگذار کردند و بعد نیز به عضویت خانواده شهرداری در منطقه 4 در مقام مدیر اجرایی و دبیر دبیرخانه جامعه ایمن در آمدم. در نتیجه علاوه بر حوزه شورای راهبردی جامعه ایمن، در راستای ایمن سازی ساختمان ها، معابر و حتی ترافیک فعالیت های چشمگیری انجام دادم که در پایان منجر به انتخابم به عنوان نخستین شهردار ناحیه زن کلان شهر در سن 34 سالگی و از ابتدای شهریورماه سال90 تاکنون شد.

نخستین شهردار ناحیه پایتخت، در خانه چه می کند، آیا زنی دلسوز و فداکار است و سعی می کند، اول در خانه خود مدیری مقتر باشد تا در مرحله بعد در جامعه نیز خوش بدرخشد و مسوولیت های اجتماعی اش را به بهترین شکل ممکن ایفا کند؟

قطعا، همیشه تلاش می کنم هم در جایگاه اجتماعی و هم در خانه همسر و مادری فداکار باشم به خصوص برای پسر 12 ساله ام سینا. چرا که معتقدم اگر مدیری، در حریم خانه خود موفق نباشد، در مسوولیت اجتماعی اش نیز نمی تواند به خوبی ظاهر شود. البته همکاری و حمایت اعضای خانواده هم در بهتر ایفا شدن هر نقش اجتماعی تایرگذار است. به طور مثال در زندگی خانوادگی ام، همواره همسرم همیشه حمایتم کرده و برای همین توانسته ام مسوولیت های بزرگی را تقبل کنم و در بیشتر مواقع نیز به خوبی از پس آنها بر آیم. این را هم بگویم که امروز در مقام شهردار ناحیه، تک تک درخت ها، نهال ها و حتی سنگفرش های کف خیابان های غربی ترین ناحیه منطقه4، عضو جدید خانواده ام هستند و مثل فرزند دوم دوستشان دارم.


شهردار ناحیه بودن، چه تاثیری بر زندگی تنها فرزندتان دارد و برخورد سینا با مادر شهردارش چگونه است؟

به نظرم بیشترین منفعت این مسوولیت جدید، شامل حال پسر 12 ساله ام می شود. بهتر است این موضوع را با مثالی توضیح بدهم. امسال پسرم به مقطع دوم راهنمایی می رفت. روز اول مدرسه مریض بود برای همین اجازه ندادم به مدرسه برود. صبح زود از خواب بیدار شد و شروع به گریه کرد که من تمام مدت منتظر بودم به مدرسه بروم تا معلمم بپرسد مادرت چه تحصیلاتی دارد و شغلش چیست تا من بگویم، اولین شهردار زن تهران است. وقتی تقلا و گریه هایش را برای رفتن به مدرسه دیدم، دیگر مقاومت نکردم و پسرم را راهی مدرسه کردم. اتفاقا معلم از سینا این سوال را پرسیده بود و او هم با افتخار گفته بود، مادرم اولین شهردار زن است. به نظرم بیش از هر کسی، پسرم از شغل من احساس رضایت دارد و خوشحال است. با وجود اینکه پیش از این نیز پزشک بودم و از جایگاه اجتماعی خوبی برخوردار بودم اما در حال حاضر پسرم از شهردار ناحیه بودن من خیلی ذوق می کند و به نوعی احساس غرور دارد.


آیا سمیه حاجوری با شهردار ناحیه شدن، مسوولیت هایش در غالب همسر و مادر کمتر شده یا باید در هر دو جبهه به خوبی حضور شود و ایفای نقش کند؟

نه، از وظایفم کم نشده هیچ بیشتر هم شده. البته همسرم بسیار کمک حالم است و پسرم نیز با صبوری مادرش را همیاری می کند زیرا با وجود سن کم، تحمل بسیار زیادی در رفع مشکلاتش دارد. از طرفی مادرم نیز با وجود اینکه شاغل است تلاش می کند در برخی مواقع کمکم کند اما مادر بودن در کنار شهردار ناحیه بودن به نوبه خود سختی های زیادی دارد. اینطور نیست که بگویم نه اصلا سختی و حجم زیاد کار ندارم. مثلا ساعت 12 شب باید ناهار فردای همسر و فرزندم را آماده می کنم و حتی سالاد و سبزی کنار غذای خانواده ام را هم آماده کنم. یعنی در کنار وظایف زنانه ام در خانه، مسئولیت های بیشتری به گردنم افتاده به طوریکه هر روز بعد از نماز صبح که سعی می کنم در خانه بخوانم و گاه به خاطر زودتر رفتنم به سر کار پیش می آید در شهرداری، کارم را شروع می کنم. البته وقتی این مسئولیت به من واگذار شد، با خانواده ام صحبت کردم تا با کمک آنها وارد این عرصه جدید کاری شوم زیرا چتر حمایت تک تک شان در طی این مسیر ضروری بود و هست.


آغاز یک روز کاری شهردار ناحیه چگونه است، نخستین شهردار زن چه ساعتی از خانه خارج می شود، در طول روز چه می کند و چه ساعتی به خانه باز می گردد؟

4 صبح از خواب بیدار می شوم و بعد از آماده شدن و انجام کارهای روزمره، ساعت 5 در ساختمان ناحیه پشت بیسیم اعلام حضور می کنم. زیرا شهرداران ناحیه قول داده اند همیشه در صحنه حاضر باشند و حضور فیزیکی و نظارت از نزدیک شان بسیار مهم است. پس به طور شبانه روزی در ناحیه به گشت زنی مشغولم. یعنی در روز، 5 تا 6 بار در ناحیه که از غرب به خیابان شریعتی، از شمال بزرگراه زین الدین، از جنوب بزرگراه رسالت و از شرق به خیابان استاد حین بنا منتهی می شود، گشت می زنم و بعد از مراجعه به خانه که معمولا بعد از ساعت 9 شب است، در ابتدایی ترین ساعات صبح نیز 3 یا 4 بار در هفته نظارت نامحسوس دارم تا در کمترین زمان و به بهترین شکل ممکن مشکلات خیابان ها و کوچه ها رفع شود و روند ارائه خدمات با خللی مواجه نشود.