همدلی، همگامی و داشتن هدف یگانه در حیات سیاسی و اجتماعی قدر مطلق قدرتی را تولید میکند که در سطوح مختلف جامعه و ارکان آن به حد کامل و کافی موثر واقع میشود. منبع اصلی و درجه اول قدرت مردمند. هر حکومتی که قدرت خود را از همگرایی، همدلی و هدف یگانه مردم با حضور حداکثری در اعطای قدرت به مودیان و مجریان و حاکمان به دست آورده باشد، بیگمان در سطح عالی قدرت ملی قرار دارد و همین مبنای حرکتها و برنامههای داخلی، منطقهای و بینالمللی مقتدرانه او خواهد بود. بدیهی است که دولت به مفهوم عام آن در چنین وضعیتی خود نیازمند همگرایی و وحدت خواهد بود. «جمهوری اسلامی» رأی و امضای 98 درصدی مردم میهن اسلامی را با خود دارد. پس از رفراندوم و آری 98 درصدی ملت به «جمهوری اسلامی» دولتهای خدمتگزار که در اغلب انتخاباتهای صورتگرفته بر سر کار آمدهاند از این امتیاز برخوردار بودهاند. آنچه بهعنوان یک روش سیاسی در ایران بعد از انقلاب اسلامی معمول شده نیز همواره بر حضور و نقش اساسی ملت در ایجاد همگرایی و افزایش قدرت ملی صحه میگذارد. جمهوری اسلامی در طول حیات مقدس خود، برهههای پرفراز و نشیبی را با موفقیت پشتسر گذاشته است و در این مدت هرگز میزان تاثیر مردم بر قدرت ملی کاهش نیافته است.این روزها زمزمههای شوم دشمنان ملت مبنیبر دخالت نظامی در ایران صریحتر به گوش میرسد. در این اثنی آنچه قابل توجه و اعتناست این است که همه ملت در سطوح مختلف با تمام توان در دفاع از کیان میهن اسلامی و حیثیت جمهوری اسلامی حاضر به فداکاری تا پای جان هستند. این موضوع نمونه اثباتشدهای مانند دوران جنگ تحمیلی را در تاریخ کشور به ثبت رسانده است. آنچه بر مردم فرض است و همیشه ملت مسلمان ایران بر آن پای فشردهاند حفظ وحدت، یکپارچگی سرزمین و همدلی و همگامی با نظام سیاسی است که با خون شهیدان بسیار آن را به دست آورده است. امروز برای مسوولان، رعایت همدلی و همگامی برای افزایش قدرت ملی یک فرض مسلم است. بدیهی است هرچه سلایق سیاسی در حراست از همگرایی و وحدت ملی، همگامی خود را افزایش دهند، جمهوری اسلامی به سرمنزل مقصود نزدیکتر شده و دشمنان این مرز و بوم مانند گذشته ناکام خواهند شد. اهتمام به این موضوع فارغ از نگرشها، قهرها و آشتیهای گروهی و جناحی یک ضرورت ملی است.

اهتمام به وحدت یک ضرورت ملی
بهروز قزلباش: ایران. این کلمه یکی از مهمترین کلمات در ادبیات سیاسی کشور است، و مردم مرکزیترین مفهوم آن محسوب میشوند. همگرایی ملی و پرهیز آگاهانه از افتراق، مولد قدرت و متمرکزکننده آن است.