مساله‌ای که از آغاز سال جدید مطرح بود، مساله همه‌پرسی بود. تهران آماده می‌شد که روز رأی‌گیری را با شکوه هرچه تمام‌تر برگزار کند. در گنبدکاووس بعد از یک میتینگ از سوی کانون فرهنگی و سیاسی خلق ترکمن در پارک گنبد، بین شرکت‌کنندگان بحث و جدل بر سر رفراندوم بالا گرفته و با شروع تیراندازی بین اعضای سپاه انقلاب و اعضای کانون فرهنگی و سیاسی، درگیری و زد و خورد به خیابان‌ها کشیده شد و گروه‌های متخاصم روی بام‌ها سنگربندی کردند و جنگ خیابانی به وجود آمد. از جنوب ایران شنیده می‌شود که عده‌ای زمزمه «فارس و عرب» راه انداخته‌اند و نخست‌وزیر به خرمشهر سفر کرد.در پی اعلام موضع امام، آیات عظام اعلام کردند که به جمهوری اسلامی رأی خواهند داد و آیت‌الله طالقانی هم در سخنرانی خود در سنندج گفت: «من هم به جمهوری اسلامی رأی می‌دهم». در پی آن در دوم فروردین به دعوت حزب جمهوری اسلامی صدها هزار نفر به طرفداری از جمهوری اسلامی در نقاط مختلف کشور راهپیمایی کردند. دانشجویان دانشگاه تهران، ضمن اشغال سفارت مصر در تهران، قرارداد ننگین مصر و اسرائیل را که قرار بود، هفتم فروردین با حضور کارتر رئیس‌جمهور آمریکا به امضای بگین و انورسادات رئیس‌جمهور مصر برسد، محکوم کردند و امام این قرارداد را مخالف با اسلام تلقی کرده و اعلامیه‌ای از جانب ایشان صادر شد.در تاریخ یازدهم و دوازدهم فروردین 1358 همه‌پرسی بزرگ ایران صورت گرفت. در تهران 1199 شعبه رأی‌گیری برپا شد و اکثر مساجد تهران محل برگزاری انتخابات گردید. بیست‌وچهار میلیون برگ رأی آماده شد و بیش از یکصد هزار نفر برای نظارت بر رأی‌گیری انتخاب شدند. برگ رأی موافق با حروف«آری» به رنگ سبز و برگ رأی مخالف با حروف «نه» به رنگ قرمز تعرفه همه‌پرسی بود. شعب رأ‌ی‌گیری در سطح استان و شهرستان‌ها تحت‌نظر انجمن نظارت شهرستان و بخش، کار خود را شروع کرد. از ابتدای کار خط‌ها مشخص می‌شد. مردم هوشیار ایران امام را محور قرار داده و هر سخنی مخالف حرکت و راه امام در ذهن‌ها تردید ایجاد می‌کرد و مردم از حرف‌ها و حرکت‌ها پی به اهداف احزاب و شخصیت‌ها می‌بردند. سازمان‌های جوشیده از زمین که در چنین برهه‌ای از زمان خود را میراث‌خوار انقلاب به‌حساب می‌آوردند، ادعای ارث داشتند، هر کدام راجع به رفراندوم نظر خاصی داشتند اغلب گروهک‌های چپی و راستی رفراندوم را به این شکل تحریم می‌کردند. «جمعیت زنان مبارز» و حزب آزادگان نیز به تحریم‌کنندگان پیوستند و بعضی از افراد و گروهک‌ها که صریحا رفراندوم را تحریم نمی‌کردند با سمپاشی‌ها و سخنرانی‌ها مخالفت خود را ابراز می‌داشتند ازجمله سازمان مجاهدین خلق اطلاع داد که با بی‌میلی به جمهوری اسلامی رأی خواهیم داد، زیرا اگر سوال‌ها به این شکل نبود بیشتر راضی بودیم، چون بارها مردم مبارز ایران طی اجتماعات و راهپیمایی‌ها و گردهمایی‌های مختلف نظر خود را درباره طرد رژیم سلطنتی ابراز داشته‌اند و اما حالا که می‌خواهند به شکل همه‌پرسی عمومی از مردم نظرخواهی کنند، بهتر بود نحوه رفراندوم طوری نباشد که از آن بوی اکراه و اجبار بیاید و احیانا دشمنان بتوانند دستاویزهایی برای نقشه‌های شوم خود پیدا کنند و در جهان ما را انحصار‌طلب جلوه دهند.