احساسی ناامیدی ناشی از چالش‌هایی است که در راه رسیدن به اهداف در طی مسیر قرار دارند. توانایی مقابله با ناامیدی به عنوان تحمل ناامیدی شناخته می‌شود.

به گزارش فرارو؛ افرادی که تحمل ناامیدی بالایی دارند، می‌توانند با موفقیت با شکست مواجه شوند. افرادی که تحمل ناامیدی را ندارند ممکن است تحمل ناراحتی‌های به ظاهر جزئی و روزمره مانند ترافیک و سر و صدای بچه‌های اطراف را نداشته باشند.

افرادی که تحمل پایینی دارند ممکن است بلافاصله از انجام کار‌های سخت منصرف شوند. با تصور اینکه باید در صف منتظر بمانند یا انجام وظیفه‌ای که آن را به خوبی درک نکرده اند، همگی می‌تواند برای شان غیر قابل تحمل باشد.

اگر در گستره افراد کم تحمل قرار بگیرید، ممکن است با برخی مشکلات جدی در زندگی مواجه شوید. خوشبختانه مواردی وجود دارد که می‌توانید برای بهبود و افزایش تحمل و از بین بردن احساس ناامیدی خود انجام دهید.

عواقب
تحمل ناامیدی یکی از مولفه‌های اصلی بهزیستی روانشناختی است. افرادی که از پس مشکلات برمی آیند احتمالاً در اهداف خود پایدار خواهند بود و می‌تواند به آن‌ها کمک کند احساس خوبی داشته باشند و به موفقیت‌های بیشتری دست یابند.

افرادی که تحمل کمی دارند، ممکن است به راحتی تسلیم چالش‌ها شوند یا کلاً از مواجهه با کار‌های سخت اجتناب کنند. این می‌تواند آسیب جدی به موفقیت آن‌ها وارد کند.

همچنین می‌تواند روابط را تحت تأثیر قرار دهد. افرادی که قدرت تحمل پایینی دارند، ممکن است هنگام روبرو شدن با احساس ناامیدی احساس سرخوردگی کنند. ممکن است صبر کمی نسبت به رفتار شرکای خود یا عدم تحمل آن‌ها نسبت به موقعیت‌های روزمره (مانند انتظار برای غذا در رستوران) داشته باشند، و این می‌تواند منجر به افزایش تنش در روابط شود.

علل
دلایل مختلفی وجود دارد که برخی از مردم با قدرت تحمل پایین دست و پنجه نرم می‌کنند:

• بیماری روانی. شرایط بهداشت روانی، مانند افسردگی و اضطراب، می‌تواند تحمل فرد را کاهش دهد. مطالعات همچنین نشان داده است که افراد مبتلا به ADHD تمایل کمتری به صبر کردن دارند.

• شخصیت. شخصیت همچنین در تحمل و مواجهه با شرایط ناامید کننده نقش دارد. برخی از افراد به طور طبیعی شرایط ناامیدکننده را بهتر از دیگران تحمل می‌کنند.

• سیستم‌های اعتقادی. اعتقادات فرد نیز در چگونگی تحمل احساس نا امیدی نقش دارد. فردی که فکر می‌کند مواردی مانند "زندگی باید آسان باشد"، یا "افراد دیگر همیشه باید انتظارات من را برآورده کنند"، تحمل فشار‌های روحی روزمره کمتری از اشخاص دیگر دارند.

علائم
صبوری در برابر احساس ناامیدی در تمامی افراد کمی متفاوت به نظر می‌رسد. اما در اینجا برخی از علائم رایج وجود دارند که عبارتند از:

• اهمال کاری مکرر به دلیل عدم توانایی در تحمل ناامیدی مرتبط با یک کار سخت یا خسته کننده

• تلاش برای "اصلاح" یک وضعیت به دلیل بی حوصلگی بیش از آنکه انتظار تصحیح موضوع را داشته باشند

• اغراق در ناراحتی موقتی

• اصرار بر پیگیری کسب رضایت فوری

• در صورت مواجه شدن با یک چالش یا مانع، بلافاصله تسلیم شوید

• تحریک پذیری یا عصبانیت ناشی از عوامل استرس زای روزمره

• اصرار یا تاکید بر جمله، "من نمی‌توانم این را تحمل کنم. "

• اجتناب از کار‌هایی که ممکن است باعث پریشانی شوند

افزایش انعطاف پذیری
تحمل شرایط ناامید کننده را می‌توان آموخت. با تمرین و فداکاری مداوم، می‌توانید از شدت ناامیدی خود بکاهید، و می‌توانید یاد بگیرید که احساسات خود را از راه‌های مناسب اجتماعی بیان کنید. در اینجا چند استراتژی آورده شده است که می‌تواند به شما در افزایش انعطاف پذیری کمک کند.

۱. شرایط سخت را بپذیرید
احساس ناامیدی با افکاری مانند "این چیز‌ها همیشه برای من اتفاق می‌افتد! " تقویت می‌شوند. یا "چرا باید هر روز ترافیک بسیار بد باشد؟ این وحشتناک است. "

به جملات اغراق آمیز منفی با جملات واقع بینانه‌تر پاسخ دهید. به جای اینکه به بی انصافی و وحشتناک بودن ترافیک فکر کنید، به خود یادآوری کنید: ”روزانه میلیون‌ها ماشین در جاده‌ها وجود دارد؛ و مطمئنا ترافیک قرار است اتفاق بیفتد. "

وقتی خود را درگیر ناعادلانه بودن زندگی می‌کنید، در نظر بگیرید که آیا وضعیتی است که می‌توانید تغییر دهید یا اینکه باید نحوه پاسخ دادن به آن را تغییر دهید. اگر شرایط خارج از کنترل شما است، پس روی پذیرش تمرکز کنید.

۲. با خودتان یک گفتگو انجام دهید
سرخوردگی می‌تواند ناشی از تردید در عدم توانایی شما در تحمل پریشانی باشد. فکر کردن به این مسئله که "من نمی‌توانم تحمل کنم که در صف منتظر بمانم" یا "من بیش از حد برای تلاش مجدد خسته شده ام"، ناامیدی شما را افزایش می‌دهد. این نوع افکار همچنین می‌توانند شما را از انجام کار‌هایی که ممکن است منجر به احساس ناامیدی شود، منع کنند.

به خود یادآوری کنید که می‌توانید با احساسات ناراحت کننده کنار بیایید. چه در حین مواجهه نیاز باشد که یک نفس عمیق بکشید و دوباره امتحان کنید، و چه اینکه وقتی احساس ناراحتی می‌کنید تا عدد ۱۰ می‌شمارید و انرژی خود را آزاد می‌کنید، مهارت‌های کنار آمدن را تجربه کنید، زیرا به شما کمک می‌کند تا با ناامیدی به روشی سالم کنار بیایید.

۳. بدایند که چگونه باید خود را آرام کنید
احساس ناامیدی می‌تواند منجر به علائم فیزیولوژیکی شود، مانند افزایش ضربان قلب و فشار خون بالاتر. تغییرات در بدن ممکن است باعث شود که شما در توانایی خود برای مقابله با احساس ناامیدی شک کنید، که می‌تواند منجر به یک چرخه معیوب شود و دستیابی به موفقیت را دشوار کند.

دانستن اینکه چگونه بدن خود را آرام کنید می‌تواند کلید آرامش ذهن تان باشد. تنفس عمیق، مراقبه، آزاد کردن عضلات و فعالیت بدنی می‌تواند کمک کند علائم بدنی ناشی از احساس ناامیدی را به روشی سالم مدیریت کنید.

با استراتژی‌های مختلف آرامش را تجربه کنید تا زمانی که کشف کنید چه چیزی برای تان مفید است. سپس، هنگامی که احساس ناامیدی شروع به افزایش می‌کند، می‌توانید قبل از شدت یافتن علائم، عمل کرده و بدن خود را آرام کنید.

۴. مقابله با احساس ناامیدی را تمرین کنید
درست مانند هر مهارت دیگر، تحمل ناامیدی نیاز به تمرین دارد. از مسائل کوچک شروع کنید و روی تمرین مهارت‌های خود کار کنید.

عمداً کاری را انجام دهید که کمی خسته کننده باشد، مانند کار بر روی یک معمای سخت یا انتظار در صف طولانی. احساسات خود را مدیریت کنید و از مهارت‌های سالم برای کنار آمدن با احساسات خود استفاده کنید.

وقتی در مدیریت احساس ناامیدی خود موفق باشید، به توانایی خود در تحمل پریشانی اعتماد خواهید کرد. با گذشت زمان، می‌توانید به تدریج خود را در معرض شرایط ناامیدکننده تری قرار دهید.

کلام آخر
گرچه ممکن است این تصور را داشته باشید که این ویژگی شکاست که با آن متولد شده اید، اما احساس عدم صبوری نباید دائمی باشد. می‌توانید برای ایجاد و افزایش تحمل خود گام‌هایی بردارید، که می‌تواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد؛ بنابراین اگر در تقویت احساس صبوری به خودی خود مشکل دارید، یا اگر به نظر می‌رسد این یک نشانه از یک مسئله بزرگتر است، با یک متخصص بهداشت روان صحبت کنید. درمان ممکن است از گفتاردرمانی و پرداختن به افکاری که باعث ناامیدی شما می‌شوند، تا در نظر گرفتن درمان دارویی که مسائل اساسی مانند افسردگی را درمان می‌کند متفاوت باشد.