مراسم جشن «طلاق» که در دایره‌المعارف الحسانی، «التحراش» نامیده میشود از جمله عادات و رسومی است که بیابان‌نشینان با آن متمایز می‌شوند، و این رسم عجیب باعث حیرت بسیاری از مردم دنیا میشود. مردم بدوی این سنت را مایه افتخار خود می‌دانند و آن را نشانه‌ای از بزرگداشت زن مطلقه در بین سایر زنان برمی‌شمرند.
صحرانشینان مغرب از آداب و رسوم خاص و ویژه‌ای در رابطه با ازدواج برخوردارند. از جمله؛جشن طلاق. مراسم جشن «طلاق» که در دایره‌المعارف الحسانی، «التحراش» نامیده میشود از جمله عادات و رسومی است که بیابان‌نشینان با آن متمایز می‌شوند و این رسم عجیب باعث حیرت بسیاری از مردم دنیا میشود. مردم بدوی این سنت را مایه افتخار خود می‌دانند و آن را نشانه‌ای از بزرگداشت زن مطلقه در بین سایر زنان برمی‌شمرند. زن مطلقه در این جوامع برای ازدواج دوم یا حتی سوم از شانس زیادی برخوردارند، چون مردان قبایل صحرانشین چنین زنی را با تجربه می‌پندارند که راه و رسم زندگی را تجربه نموده و آموخته است. جشن طلاق در مجلسی با رقص و پایکوبی خانواده عروس و داماد جدا شده انجام میشود.
جشن طلاق رسمی است که بدوی ها از اجداد خود به ارث برده‌اند. آنها رسوم عجیبی هم درباره ازدواج دارند. از جمله عجیب ترین آن ربودن عروس در مناطق بیابانی این کشور است.
عروس‌ربایی دوستان عروس او را می‌ربایند و او را به جایی صعب العبور می‌برند که داماد نتواند وی را پیدا کند. این قایم باشک بازی در مراسم ازدواج برای بیابان نشین های مغرب بسیار هیجان‌انگیز و پرشور است و به آن «تراوغ» می‌گویند. این رسم عجیب برای این است که ببینند داماد چقدر عروس را دوست دارد و تا چه حد برای او جان‌فشانی می‌کند. رسم بر این است که دوستان داماد به دوست خود در جستجوی عروس ربوده شده کمک می کنند، آنچه روند کار را دشوارتر می‌کند، استتار یکی از دوستان عروس با لباس عروس و مخفی شدن او در مکانی است که یافتن آن برای داماد آسان است تا مأموریت خود را پیچیده تر و مخفی کاری خود را افزایش دهد، به طوری که او را به محل عروسی می‌بردند و به محض اینکه نقاب از چهره او برداشته می شود، داماد متوجه می شود که او «عروس جعلی» است. داماد برای بار دوم در جستجوی عروس برمی آید و او را در چادر پیدا می کند و برای آزادی عروس از اسارت ساختگی، پول می پردازد. 
