«هر چند در عصر اینترنت و فضای مجازی، تعداد افراد کتاب‌خوان تا حد زیادی کاهش یافته است، اما هنوز هم هستند کسانی که می‌توان اصطلاح «خوره کتاب» را در مورد آنها به کار برد.
روزنامه خراسان نوشت: «هر چند در عصر اینترنت و فضای مجازی، تعداد افراد کتاب‌خوان تا حد زیادی کاهش یافته است، اما هنوز هم هستند کسانی که می‌توان اصطلاح «خوره کتاب» را در مورد آنها به کار برد.
اما خوره کتاب بودن، فقط به معنای داشتن فهرست بی‌انتهایی از کتاب‌های در انتظار مطالعه نیست بلکه معمولا این گروه از افراد، علاقه‌مند به دانستن جزئیات جالب درباره کتاب‌ها و نویسندگان موردعلاقه‌شان هم هستند.
«غرور و تعصب»؛ رمانی با عنوان دزدی!
عبارت «غرور و تعصب» در پایان رمان «سسیلیا»، نوشته «فنی برنی» رمان‌نویس انگلیسی چندین بار تکرار شده و تصور بر این است که جین آستین، عنوان محبوب‌ترین کتاب خود را از همین جا گرفته است. آستین، برنی را از نویسندگان مورد علاقه خود می‌دانست، بنابراین منطقی است که از این نویسنده الهام و تحت‌تأثیر او قرار گرفته باشد.
«گهواره گربه»؛ معادل کارشناسی ارشد!
رمان «گهواره گربه» نه تنها یکی از بهترین و محبوب‌ترین رمان‌های کورت ونه‌گات بود، بلکه به او کمک کرد تا مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه شیکاگو بگیرد. دانشگاه شیکاگو بعد از این‌که پایان‌نامه ونه‌گات را در سال ۱۹۷۱ رد کرد، به خاطر این کتاب، به او مدرک افتخاری در رشته انسان‌شناسی داد!
«گتسبی بزرگ»؛ رمانی که نویسنده را دق مرگ کرد!
رمان «گتسبی بزرگ» در ابتدا رمان ضعیفی ارزیابی شد. چاپ اول این کتاب در سال ۱۹۲۵ موفقیت چندانی کسب نکرد و در طول مدت ۱۵ سال باقی‌مانده از عمر فیتزجرالد، فقط حدود ۲۵ هزار جلد از آن به فروش رسید. فیتزجرالد، در حالی در سال ۱۹۴۰ درگذشت که خودش و این رمان را شکست‌خورده می‌دانست. هم‌اکنون، این رمان بزرگ‌ترین رمان تاریخ آمریکا محسوب می‌شود و سالانه بیش از ۵۰۰ هزار نسخه از آن به فروش می‌رسد.
«نانسی درو» و نویسنده‌های ناشناخته آن
کارولین کین، نامی که به عنوان نویسنده روی جلد کتاب‌های «نانسی درو» وجود دارد، شخصیتی واقعی نیست، بلکه یک نام مستعار برای چند نویسنده است که به صورت سایه‌نویس در خلق این مجموعه نقش داشتند. شخصیت کارولین کین، برای اولین بار در سال ۱۹۳۰ خلق شد و طی ده‌ها سال تکامل یافت.
علایم آلزایمر در «فیل‌ها می‌توانند به یاد بیاورند»!
به گزارش روزنامه گاردین، رمان «فیل‌ها می‌توانند به یاد بیاورند» که آگاتا کریستی آن را در ۸۱ سالگی نوشته است، از مشخص‌ترین مدارک مبتنی بر ابتلای او به آلزایمر است. در این کتاب، جملات تکراری و کلمات نامفهوم، ۱۸درصد بیشتر از رمان «مقصد نامعلوم» که در ۶۱ سالگی او نوشته شد، به کار رفته است. آخرین جمله رمان این است: «شاید اشکالی نداشته باشد که به خاطر نیاورید.»