مشرق نوشت:

پرویز سروری ریس کمیسیون نظارت و حقوقی شورای اسلامی شهر تهران و قائم‌مقام جمعیت رهپویان انقلاب اسلامی در شورای شهر تهران است که تجربه نمایندگی مجلس شورای اسلامی و نماینده مردم تهران را در کارنامه خود جای داده است.

بخشهایی از سخنان پرویز سروری:

-ما در جریان اصلاح طلب به نوعی رگه های براندازی را هنوز شاهد هستیم. رگه هایی که هر شکستی را می خواهند به تقلب وصل کنند. یعنی برخی از آن ها هنوز از آن رفتار توهم آمیز سال 88 خارج نشدند و اگر دقت کرده باشید در مواقعی که شکست خوردند با تهمت های مختلف، جریان موفق را زیر سوال بردند و انتخابات را مخدوش اعلام کردند. خیلی جالب است که مدیریت اکثر این انتخابات ها هم با خودشان بوده است. و با این که مدیریت با مجموعه خود آن ها بوده عموما تلاش می کنند که هر شکستی را متوجه فرایند غلط انتخابات یا اعمال فشارهای غیر قانونی در انتخابات کنند.

-در این انتخابات هم ما شاهد این موضوع هستیم. یک انتخاباتی در یک فضای کاملا برادرانه و دوستانه صورت گرفت،ما و دوستان اصلاح طلب مان در شورای شهر، در یک فرایند سالم، طبیعی و دوستانه انتخاباتی را برگزار کردیم و اصولگرایان به پیروزی رسیدند. چرا این فرایند امروز به یک دموکراسی سیاه و سفید تبدیل می شود. پارسال که گزینه اصلاح طلبان رای می آورد همه چیز درست است. اما امروز که گزینه اصلاح طلبان رای نمی آورد، انتخابات سیاه می شود و اعمال نفوذهایی برای تغییر نتیجه انجام می شود. این اخلاق ما را رنج می دهد. من نمی خواهم تمامی اصلاح طلبان را متهم کنم، بسیاری از دوستان خوب ما در شورای شهر تهران بسیار منطقی با این موضوع کنار آمدند و ما هم اکنون از دو جلسه قبل از انتخابات شاهد تعامل خوبی بین دو طیف موجود در شورای شهر هستیم که احساس و فضای خوبی برای ما بوجود آورد.

-همان طور که ما در یکسال گذشته موفقیت دوستان اصلاح طلبان را پذیرفتیم و یکسال با آن ها دوستانه همکاری کردیم و با هم تعامل داشتیم و هیچ گاه انتخابات را زیر سئوال نبردیم. هر چند که در همان زمان نیز بی اخلاقی هایی صورت گرفت؛ من جمله رفتاری که با خانم راستگو داشتند. اما هرگز نخواستیم فضا را بیش از حد متعارف به طرف نقاط دیگر ببریم.

-اعمال نفوذ از بیرون و اهانت به نمایندگان مستقل شورای شهر ازجمله اتهاماتی است که (اصلاح طلبان) مطرح کرده‌اند. در دوره گذشته که به اصلاح‌طلبان رأی دادند،نمایندگان خوبی بودند اما این دوره مورد بی احترامی قرار می گیرند و آن ها را فاقد استقلال رای معرفی می کنند.

-این خیلی ناپسند است. اولا این یک تهمت به دوستان خوب ما در شورای شهر است، ثانیا نوعی بی احترامی به افراد خدومی است که کار خود انجام می دهند. البته من این را تسلی نمی دهم به دوستان خوبم در شورای شهر و نمایندگان اصلاح طلب شورای شهر، اما رسانه ها و بعضی از شخصیت ها در خارج از شورای شهر چنین مواضع و رفتار های غلط را از خود بروز دادند.

-شورا یک سال با مدیریت جناب آقای مسجد جامعی اداره شد. به نظر من بررسی های نمایندگان شورای شهر در این یک سال به این ختم شد که آقای چمران هم تجارب مناسب تری را برای این کار دارد و هم سوابق و تحصیلات مرتبط در رابطه با مسائل شهری را داراست. آقای چمران به عنوان ریاست عالی استان ها با تمام معضلات و مشکلات شوراها در کشور آشنایی دارد و به نوعی می توان گفت که ایشان به نوعی برندی هستند که در کشور مطرح هستند و برآورد عزیزان این بود که با توجه به همه محسّناتی که آقای مسجد جامعی دارند ولی آقای چمران برای این سمت مناسب تر هستند.

-ما بین خوب و بد انتخاب نکردیم. ما بین خوب و خوب تر انتخاب کردیم و آقای چمران را با توجه به سوابق و تجارب و تحصیلات و سابقه‌ای که از ایشان سراغ داشتیم مناسب تر دانستیم. در یک فرایند طبیعی این توانمندی ها عرضه شد و نمایندگان مردم هم به این نتیجه رسیدند که از وجود آقای چمران در شورای شهر تهران شاید استفاده ی بهتری برای خدمت دهی به مردم بشود.

-هیچ تردیدی نیست که همه اصولگریان شورای شهر به ایشان رای دادند. ما الان حدود 16 رای ثابت داریم.

- (دو رای دیگر) از جانب نمایندگان مستقل بوده یا از دوستان اصلاح طلب، بنده بی اطلاع هستم. دوستان اصلاح طلب می گویند که از جانب نمایندگان مستقل بوده ولی با توجه به سابقه و اعتمادی که نمایندگان به آقای چمران دارند، این احتمال نیز وجود دارد که اصلاح‌طلبان به ایشان رأی داده باشند.

-لابی امری است ممدوح. لابی یعنی گفتگو و مذاکره. چه اشکالی دارد. ما از شاید ماه ها قبل مذاکره و بررسی می کردیم. غیر از این باشد باید تردید کرد. چون ما در مجلس لابی را برداریم مجلس خاصیت خود را از دست می دهد. تمام مجلس بر اساس لابی می چرخد. یک وقت است که لابی دولت با مجلس است، یک زمان لابی مجلس با مجلس است. مجلس با دولت است، مجلس با سازمان ها و گروه های مختلف است. شاید برخی از دوستان ترجمه و معنی لابی را نمی دانند و فکر می کنند که لابی به معنی تقلب است.

-ما با همه دوستان نماینده صحبت و مذاکره کردیم و دلایل و استدلال های خود را برای گزینه‌ی مورد نظر گفتیم و ابایی هم نداریم. هم در شب انتخابات و هم قبل رای گیری. نمایندگان محترم شواری شهر با توجه به گفتگو ها و دیالوگ هایی که صورت گرفته به نتیجه رسیدند و رأی دادند.

-این را هم عرض کنم که لابی دوستان اصلاح طلب هم کمتر از ما نبوده. ولی ما هرگز آن را بحث مذمومی نمی دانیم و می گوییم که آن ها حق داشتند که لابی کنند و باید می گفتند که گزینه ما چرا بهتر است و چرا ما می گوییم که به آقای مسجد جامعی رای بدهید. چون ما با این مسئله مخالفتی نداشتیم هیچ وقت نگفتیم که لابی صورت گرفته است. ما در اظهارات و مصاحبه‌هایمان در دور قبل نیز هیچ گاه نگفتیم که اصلاح طلبان لابی کرده اند. لابی کردند و باید این کار را انجام می دادند.

-ما هم با افتخار می گوییم که لابی کردیم، لابی به معنای گفتگو و مذاکره، به معنای انتقال استدلال ها و استنباط های خودمان به طرف مقابل، و از این به بعد هم لابی خواهیم کرد. برای این که گزینه ما رای بیاورد برجستگی ها و نقاط قوت و نقاط برتر او را به نمایندگان منتقل کردیم و استنباط ها و استدلال های آن ها را شنیده ایم و تا آن جایی که در توان ما بود برای مطرح کردن گزینه برتر تلاش کردیم.

-ما در ابتدا گزینه های مختلفی داشتیم. افرادی مانند آقای چمران، آقای طلایی و برادر عزیزم اقبال شاکری مطرح بودند. اما برخی خودشان این موضوع را نپذیرفتند و برخی هم بعد از بررسی هایی که داشتند داوطلبانه به نفع آقای چمران کنار رفتند. حتی ما به گزینه های غیر اصولگرا هم فکر کردیم و بررسی هایی داشتیم اما نهایتا به آقای چمران رسیدیم. خیلی جالب است که ما جلسات بسیار چالشی با آقای چمران داشتیم و نمایندگان حتی اشکالات و انتقادهای خود را به مدیریت آقای چمران عنوان کردند و ایشان پاسخ دادندو ما به همین سادگی به آقای چمران نرسیدیم. حتی بعد از این که به گزینه آقای چمران رسیدیم، جلسات بسیار چالشی برگزار شد و با فراز و فرودهایی که داشتیم نهایتاً به تصمیمی واحد رسیدیم و چون نمایندگان اقناع شده بودند، گزینه اصولگرایان رأی آورد.
-رسما اعلام کردم که حداقل رای ما 17 رای خواهد بود، چون طبق بررسی های ما 16 رأی از اصولگرایان وجود داشت، و با بررسی دیگر گزینه ها به این نتیجه رسیدیم که حداقل 17 رای داریم و یک هفته قبل از انتخابات برای ما احراز شده بود که گزینه ما شانس بیشتری را برای پیروزی دارد.

-(خانم راستگو) به عنوان نماینده مستقل در شورا در حال فعالیت است. بنده مواضع خیلی منطقی و کارشناسی ای از ایشان دیده ام. در برخی از موارد ایشان مردانه پای رای خود ایستادگی کردند. اگر شما حادثه ای که در سال گذشته رخ داد را بررسی کنید، واقعا احساس می کنید که ایشان به نوعی همه منافع شخصی خود را قربانی مسائل شهر و کشور کرده است. در حالی که با لیست اصلاح طلب آمده بود و تمام منافع شخصی و گروهی ایشان اقتضا می کرد که با جریان اصلاح طلب همراهی کند، اما زمانی که تشخیص داد که رای او برایش مسئولیت و حجت شرعی است، با در نظر گرفتن مصالح شهر تهران به گزینه اصولگرایان رأی داد.

-چون ما ایشان را فرد مستقلی می دانیم و از نظر ما یک فرد اصلاح طلب اصول گراست، دعوت می کنیم و ایشان اگر صلاح بدانند در جلسات شرکت می کنند.

-ضایعه ای که شورای های شهر تمام کشور را تهدید می کند در حاشیه قرار گرفتن شوراست. متاسفانه شوراها در حاشیه زندگی می کنند و از متن مطالبات مردم دور هستند. این اشکالات اساسی به همه شوراها وارد است از جمله شورای شهر تهران.

-آقای چمران باید بتواند مدیریت کند و شورای شهر را از حاشیه به متن ببرد. من معتقدم هستم که فاصله ی زیادی بین اولویت های مردم و اولویت های نمایندگان شان در شورای شهر وجود دارد. بعضا نمایندگان شوراهای شهر به فضاهایی قدم می گذارند که از نظر مردم اصلا مهم نیست. نه این که کم مهم است، برای مردم اصلا اهمیتی ندارد. مردم موضوعات دیگری دارند و مسائل دیگری دارند که باید به آن ها بیشتر پرداخته شود.
-نکته بعدی این که آقای چمران باید بتواند دو طیف سیاسی کشور که در شورای شهر حضور دارند را به گونه ای مدیریت کند که مانع سیاست زدگی در شورا شود. ما نمی توانیم بگوییم که دو طیف سیاسی کشور حضور ندارند، حضور دارند، چشم ها را نمی توان بر روی واقعیت بست، اما می توانیم به گونه‌ای مدیریت کنیم که این دو طیف را بر روی رینگ کارشناسی ببرید، و نه در رینگ جناحی و سیاسی و این قبیل مسائل.

-من باید بگویم که یکی از نکات مثبت آقای مسجد جامعی این بود که تلاش کرد در زمان مسئولیتش شورا دچار تنش های سیاسی و جناح بازی ها نشود. ایشان تلاش خود را کرد اینکه چه مقدار به ثمر نشسته است اطلاعی ندارم. من معتقدم که آقای چمران باید بتواند این تلاش را مضاعف و گسترده تر کند و نگاه کارشناسی را بر موضوع متسقر کند.

-به نظر من یکی از ضعف های شواری شهر آیین نامه های آن است. مجلس 290 نماینده دارد. چه مقدار لایحه و طرح در آن تصویب می شود. در شورای شهر ما برخی اوقات تا ساعت 12 شب تذکر می دهیم. که تذکرات هم عموما نطق می شود. هر کدام 5 الی 10 دقیقه صحبت می کنند. من فکر می کنم که باید این تذکرات را مدیریت کرد. مجلس اعلام کرده است که تذکرات غیر مرتبط را منتقل می کنیم به آخر جلسه و در آخر جلسه تا 30 دقیقه تذکرات را ایراد می کنند ولی قبل از آن اجازه نمی دهند، اگر تذکراتی متناسب با موضوع است باید گفته شود، ولی هم اکنون به این شکل نیست. الان هر تذکر سیاسی و غیر سیاسی و هر چیزی که دلمان می خواهد تحت عنوان تذکر استفاده می کنیم. تذکرات هم اصلا به اصول مراجعه نمی شود و معلوم نیست که از کدام اصل تذکر داده می شود.

-در مجموع آقای مسجد جامعه‌ای در شورای شهر یک ظرفیت مثبت بودند. ایشان دارای نکات مثبت خوبی هستند و بنده معتقد هستم که همان طور که آقای چمران در یک سال گذشته همکاری، همراهی کردند در مدیریت آقای مسجد جامعه ای، توقع ما این است که چنین رفتاری را از طرف آقای مسجد جامعه ای شاهد باشیم و با همراهی و همدلی و همفکری به یاری خدا چرخ شورا را با سرعت بیشتری بچرخد.

-در مجموع ما آقای مسجد جامعه‌ای را خوب ارزیابی می‌کنیم، بارها اعلام کردیم که انتخاب ما بین خوب و خوب‌تر بوده است و ایشان نمره خوب گرفته است، پس می‌توان گفت که مجموعا مجموعه فعالیت‌های ایشان را مثبت قلمداد می‌کنیم.

-نه حمایت مطلق را از مدیریت شهری قبول داریم که منجر به سو استفاده هایی بشود و نه نقد مطلق که منجر به بد بینی و سوظن و نهایتا تخریب شود. تلاش ما در این یک سال به این بوده که با شهرداری تعامل سازنده ای داشته باشیم. اگر تخلف و اشکالی وجود داشته این مشکل را با قاطعیت به شهرداری منتقل کنیم و ما موارد زیادی داشتیم که کتبا به مدیریت شهری اعلام کردیم و شهرداری در صورتی که برای خود احراز شده باشد که تخلفی صورت گرفته، جلوی آن موارد را گرفته که تمام مدارک آن هم موجود است.
-با توجه به اهمال و کوتاهی که دولت ها در واگذاری موضوعات و اختیارات مربوط به مدیریت شهری از خود نشان می دهند. نمی‌شود کلان شهرها را بدون مدیریت یکپارچه شهری اداره کرد. شهر گران اداره می شود. نمی‌دانم چه اصراری وجود دارد، مدیران ما اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا، در این قضیه مشترک هستند که این بلیه برای شهرها باقی بماند.

-در حال حاضر ما کلی هزینه برای ورزش شهرداری و تهران می‌کنیم، برای آموزش و کلاس هایی که به نوعی همسانی دارد با وظایف آموزش و پرورش هزینه می‌کنیم، برای موضوعات مختلف و مشکلات مردم از قبیل آب و فاضلاب و برق و فضای سبز و ... هزینه می کنیم. دولت هم در تهران مجموعه‌هایی دارد که در حال انجام همین فعالیت‌هاست.

-ما در سلسله جزایر کاملا منقطع از یکدیگر در کلان شهرها زندگی می کنیم و هر کدام به کاری مشغول هستیم. یکی زمین را می کند و دیگری زمین را پر می کند. امروز آسفالت می کنیم، روز بعد اداره برق آسفالت را تخریب می کند، دوباره آسفالت می کنیم اینبار اداره آب آن را تخریب می کند و هزینه تمام این ناهماهنگی‌ها از جیب مردم خرج می‌شود. وقتی این اتفاق می افتد، عوارض افزایش پیدا می کند، یعنی مردم باید پول بیشتری بدهند تا شهر زیباتری داشته باشند و این باعث نارضایتی مردم می شود.

-در جلسه ای وزیر مسکن یک سخنی می‌گوید، وزیر کشور سخنی دیگری می‌گوید، بعد از آن هم می‌گوییم این یک سالی که به عنوان دوران طلایی رابطه دولت با شهرداری، دوستان اصلاح طلب مطرح می کنند، به ما یک کارنامه دهند که آخر به کجا رسید. معاون رئیس جمهور، وزیر و ... به جلسات ما آمدند و تاثیر کار خود را نشان ندادند، دولت جدید با ما گفتاردرمانی می‌کند.

-عمر این دولت هم تمام می‌شود و دوباره دولت بعدی می‌خواهد در ابتدا تحت تاثیر قرار گیرد و مواضع انقلابی را اعلام کند و بعد از آن هم وقتی که وارد کار شدند و به مشکلات اجرایی برخورد کردند، کار را رها کنند. من معتقدم که این دوره باطل در حال شکل گرفتن است. مگر این که شما رسانه ها آن را قیچی کنید. ما هر چه می گوییم تاثیر گذار نیست. هر مقدار در توانایی ما بوده انجام دادیم اما کسی نیست که این موضوع را به پایان برساند و به نتیجه قطعی برساند.

-تا به حال هیچ کمکی (از سوی دولت به شهرداری) نشده است و معوقات نیز به قوت خود باقی است. حتی در بافت فرسوده‌ای که هر روز از آن سخن می گوییم و هر روز باید دعا کنیم که خدا عنایت کند و زلزله و یا اتفاقی در تهران رخ ندهد. هیچ کمک و حمایتی از دولت دیده نمی‌شود. قرار بود درباره بافت فرسوده شهرداری تحقیقاتی انجام دهد و دولت به نیابت از مردم به شهرداری پرداخت کند ولی دولت های قبلی و این دولت نیز پرداخت نکرده اند، بافت به همان شکل باقی مانده است. پیشرفتی ندارد. مردم نیازمند تسهیلات هستند. باید مردم را تشویق کنیم که خانه ای که هر لحظه ممکن است بر سرشان آوار شود را حاضر به ساخت آن شوند. دولت اگر پای کار نیاید اتفاق جدیدی رخ نخواهد داد و به همین شکل باقی خواهند ماند. با اینکه شهرداری مقداری زیادی تسهیلات و امکانات فراهم کرده است، چه مقدار پیشرفت داشتیم؟ تا چند صد سال دیگر خداوند به ما وقت خواهد داد تا این بافت فرسوده را ترمیم کنیم؟

-دولت باید در این رابطه فکر اساسی کند. مدیریت شهری را باور کند، از خودش بداند و باور کند هر پیشرفتی که در شهر صورت می‌گیرد در سبد دولت ریخته می شود. مردم دولت و شهرداری و ... را از یکدیگر منفک نمی‌کنند و می‌گویند نظام به ما خدمت کرد ولی این را هم می‌گویند این دولت بود که آمد، بافت فرسوده احیا شد، این دولت بود که مترو را توسعه داد، اگر بخواهیم دولت و شهرداری را جدا از هم قرار دهیم، همین طور خواهیم ماند.

-در یکی از شهرستان ها سراغ دارم که در یک سال 3 مرتبه شهردار را تغییر داده و شهر را بهم ریخته اند. برای این موضوع باید فکری کرد. به نظر من باید برای پایداری تصمیمات شوراها فکری کرد که به این سادگی تغییر نکند. اینکه ما بگوییم شوراهای فعالی می خواهیم، این شورای فعال می خواهد به مدیریت شهری حرف های خود را دیکته کند، منتها مدیریت شهری آن را انجام نمی دهد و می گوید من رای خود را از مردم گرفتم، به مردم هم جواب خواهم داد و این مسئله به شما ارتباطی ندارد.