تغییرات در کادر فنی همواره با جابه‌جایی‌هایی در تیم همراه بوده است و بنا بر سلیقه و تفکر کادر فنی جدید، همیشه باید منتظر تغییراتی در ارنج اصلی، چینش بازیکنان و شرح وظایف آنها در میدان بود. این اتفاق در پرسپولیس هم قابل پیش‌بینی بود و بعد از حضور درخشان در پست علی دایی می‌شد این تغییرات و جابه‌جایی‌ها را در ارنج تیم دید.
به گزارش فیفا دی هر چند به خاطر فشردگی بازی‌ها و مسابقات بدون وقفه، پروسه جذب بازیکن جدید مسکوت ماند و کادر فنی جدید مجبور بود با دارایی‌هایش بسازد اما درخشان از همان روز نخست تغییرات مد نظرش را در تیم اعمال کرد و حتی اگر این تغییرات منجر به بهتر شدن کیفیت بازی سرخ‌ها نشده باشد، از سه بازی قبلی 7 امتیاز نصیب آنها کرده است. بد نیست تغییرات را کمی بررسی کنیم.
بازگشت کاپیتان، این بار در هافبک دفاعی
علی دایی کاپیتان تیمش را تبدیل به بازیکنی نیمکت‌نشین کرده بود که بین 5 تا 20 دقیقه آخر بازی‌ها او را به میدان می‌فرستاد. محمد نوری به خاطر همین نگاه و البته اتفاقاتی که طی یک سال گذشته برایش رخ داده بود، جام جهانی را از دست داد و همچنان در مسیر نزولی پیش می‌رفت تا اینکه درخشان سرمربی شد و او را به ترکیب برگرداند. نوری در هر سه بازی قبلی پرسپولیس بازیکن فیکس بوده و نقش محوری در تیم دارد.
نوری حالا با بازوبند کاپیتانی جزو مردان اصلی درخشان به حساب می‌آید و سرمربی تیم هم حساب ویژه‌ای روی او باز کرده است. در کمال تعجب و با وجود محرومیت صادقیان، درخشان از کاپیتان تیمش در پست هافبک دفاعی بازی می‌گیرد. نوری که خودش دوست دارد در پست هافبک بازیساز حاضر باشد و آنجا کارایی بیشتری دارد، با وجود ضعف قوای بدنی و تمرکز بیشتر در حمله، جایی مقابل خط دفاع بازی می‌کند و البته تزلزل خط دفاع را هم می‌توان به این تغییر مرتبط دانست. البته درخشان این مساله را قبول ندارد و می‌گوید اگر نوری یک خط جلوتر بیاید نمی‌تواند بازیسازی کند. به هر حال نوری در سه بازی اخیر یک گل زده و یک پنالتی گرفته تا جابه‌جایی عجیب درخشان چندان هم بد به نظر نرسد.
نیمکت‌نشینی کفشگری و نوراللهی
علی دایی در بازی‌های ابتدای فصل روی زوج نوراللهی – کفشگری در هافبک دفاعی تیمش حساب زیادی باز کرده بود و بیشتر اوقات از آنها در ترکیب اصلی بهره می‌برد. دایی با نیمکت‌نشین کردن رضا حقیقی که از جام جهانی برگشته بود، نوراللهی لیگ یکی و گمنام را بازی داد که اتفاق عجیبی بود اما درخشان که آمد، این دو بازیکن را نیمکت‌نشین کرد و از زوج نوری – حقیقی در هافبک دفاعی استفاده کرد. حاصل این تغییر البته به سود خط دفاع سرخ‌ها تمام نشد. پرسپولیس همچنان در فاز دفاع مشکلات بسیاری دارد و راحت گل می‌خورد که این مساله را می‌توان به هافبک‌های تدافعی تیم هم مرتبط دانست اما فعلا نتایج درخشان ضعف تیم در فاز دفاعی را زیر سایه قرار داده است.
مهدی طارمی در پست 10
شاید عجیب‌ترین تغییری که حمید درخشان در تیمش به وجود آورد، استفاده از مهدی طارمی در پست مهاجم سایه (پست 10) بود، پست اصلی طارمی مهاجم نوک است و او در این منطقه کارایی دارد اما در سیستم 1-3-2-4 و جایی که نفر وسط مثلث تهاجمی باید پاسوری گلزن باشد، درخشان از این مهاجم جوان استفاده می‌کند که هیچ‌وقت پاسور نبوده اما گلزن خوبی است. طارمی در این پست دوندگی وحشتناکی دارد و فوق‌العاده جنگنده است. او تلاش زیادی می‌کند و در مصاف با استقلال خوزستان یک پاس گل داد و بهترین بازیکن تیمش بود اما در بسیاری مواقع هم تجربه لازم برای بازی در این پست را ندارد و ریتم تیم در حمله را می‌اندازد.
بازگشت عباس‌زاده به مهاجم نوک
یکی از اشتباهات علی دایی در چیدمان ارنج ابتدایی‌اش طی بازی‌های ابتدایی فصل استفاده از محمد عباس‌زاده در بال چپ سیستم 1-3-2-4 بود.
عباس‌زاده که در هفته‌های پایانی فصل گذشته در 5 بازی 5 گل به عنوان مهاجم نوک برای دایی زده بود، در این پست کارایی لازم را نداشت و به صورت مشخص‌تر در جریان بازی نبود.عباس‌زاده هفته به هفته روند نزولی‌اش در این پست را طی می‌کرد اما از آنجایی که تعداد بازیکن آماده در تیم کم بود، همچنان فیکس بازی می‌کرد.او طی هفته‌های ابتدایی تنها یک گل از روی نقطه پنالتی زد اما بعد از حضور درخشان به پست اصلی‌اش در رأس خط حمله برگشت و طی سه بازی گذشته سه گل زده که 2 تای آن در جریان بازی بوده است.پس این تغییر در شرایطی که بعد از مصدومیت رضا نوروزی بدون مهاجم نوک کارآمد به نظر می‌رسید هم تغییر مثبتی بوده است.